Aaa Bunun Kitabı da Çıkmış!

Aaa Bunun Kitabı da Çıkmış!

“Aaa Bunun Kitabı da Çıkmış!” Son zamanlarda bu cümleyi sık sık duymaya başladık. Toplumuzun abartılı mizah örneği mi yoksa gerçekten de öyle bir durumda mıyız bilemiyorum!

iPhone 11’in piyasaya çıkış tarihini dakikası dakikasınana biliriz de; bir Aşk-ı Memnu’yu, bir Hanımın Çiftliği’ni veya Yaprak Dökümü’nü bilmeyiz, dizileri çekilene kadar onlardan bihaberizdir.

Şu güzelim eserlerin, içine edilişini ağzımız beş karış açık, içi boş kutuya bakarak zevkle izleriz. “Ayyy kız haftaya ne olacak?”, “Yakalancak mı acaba?” diye sorular için bir hafta bekleriz de kitabını alıp sayfasını çevirip öğrenmeyiz.

Kendi edebiyatından bihaber olan bu halk, “AVM” ‘lerde gezdiği sürenin onda birini kütüphaneye gitmeye ayırsak böyle bir durumda olur muyduk? Hiç sanmıyorum…

Ama bildiğim şu var ki; Tüketim Çağı’nı oluşturan ve bunu korumak için çaba gösteren örümcek kafalıların şekillendirdiği toplumun yaşamında, üretken bir edebiyatın ne yeri var ne de gereği!

Hem sen altı kolu olmasına rağmen hiç şiir yazan bir örümcek gördün mü!?

İki afili sözü bir araya getirenin sanatçı, amaçsız kelimeleri yan yana getirenin yazar olduğu bir toplum kültürünün oluşma sebebi; eğitim hayatımızda edebiyata yeterince yer verilmediğinden olabilir mi?

Günümüz aşk şiirleri, racon kesen dizilerde baş “kahramanın” sevgilisine söylediği “afili” sözler olmuş. “Ölüm, ölüm dediğin nedir ki gülüm. Ben senin için Marmaray’a binmeyi göze almışım”.

Ama sen, “ben karpuzu vurarak, kavunu koklayarak seçerim” dersen, kitap kokmaz da, vurunca istediğin ses de gelmez. Ama ses verir, ışık da verir. Bazen şiirler, sözcüklerle en saf kokuyu bile sana verir.

Bazen okuduğun bir romanda yazar seni ömründe bekli hiç gidemeyeceğin uzak diyarlara götürür.

Ya da Mehmet gibi isyan etmeyi ve bir isyankarın sıkışmışlığını da hissettirir.

Sefilliği de anlatır, Kontluğun mağrurluğunu da.

Hem kitaplardaki kahramanlar, dizilerdeki gibi hep aynı surat da değil. Yazarın yarattığı dünyada, her şey senin hayalindeki kadar güzel. Bir de aramızda kalsın reklam araları da olmaz orada. İnan, duvardaki şiirler kadar güzeldir kitaplarda yaşanan hikayeler.

Son olarak bir zamanlar okuduğum bir kitabın sonunda harika bir söz okumuştum. Bu sözü sizlerle paylaşmak isterim:

“Beni oku! İçimdeki gölgeler aydınlansın. Beni oku! Ben okundukça kitap, sen okudukça insansın.“

Ama sen boş ver bunları iPhone 12 daha “ince” çıkıyormuş duydun mu sen onu?