Antibiyotik Keşfinden Önce Antibiyotiğe Dirençli Bakteriler Keşfedildi!

Antibiyotik Keşfinden Önce Antibiyotiğe Dirençli Bakteriler Keşfedildi!

Birçok hayvan üzerinde barındırdığı mikroorganizmalar tarafından antibiyotiklere direnç geni kazanmış bakterilere sahip olabilir. 

yosunlu bir bitkinin yanında bir Avrupa kirpi
Yaban hayatı kurtarma merkezlerindeki işçiler, yüzlerce Avrupa kirpisinin (Erinaceus europaeus gösterilmektedir) burunlarını, derisini ve ayaklarını silerek, yaratığın birçoğunun bir tür MRSA süperböceği barındırdığını ortaya çıkardı. HRALD/WİKİMEDİA COMMONS – Antibiyotik Keşfinden Önce Antibiyotiğe Dirençli Bakteriler Keşfedildi!

Avrupa kirpilerinin dikenli dikenlerinin altında, mikrobiyal bir soğukluk, insanlarda antibiyotik kullanımı çağından çok önce, ilaca dirençli tehlikeli bir patojen üretmiş olabilir.

Kopenhag’daki Statens Serum Institut’ta bir veteriner olan Jesper Larsen, antibiyotik kullanımının insanları kolonize eden bakterilerde ilaca direnci hızlandırdığına şüphe yok, diyor. Ancak, diyor ki, bu mikroplar, onlara direnç gösterecek genleri bir yerden almak zorundaydı ve bilim adamları bu genlerin çoğunun nereden geldiğini bilmiyorlar.

Şimdi, bir tür metisiline dirençli Staphylococcus aureus veya MRSA için Larsen ve meslektaşları, yüzlerce yıl önce kirpilere kadar evrimini izlediler. Nature dergisinde 5 Ocak’ta yayınlanan bir rapora göre, bu yaratıkların derisinde, doğal antibiyotikler üreten bir mantar, bakterilerde ilaç direncinin gelişmesi için ortam yaratmış olabilir.

 En yaygın ilaca dirençli patojenlerden biri olan MRSA, her yıl dünya çapında yüz binlerce insanı enfekte eder ve bu enfeksiyonların tedavisi zor olabilir. Yeni çalışmanın odaklandığı spesifik MRSA türü, insanlarda vakaların bir kısmına neden oluyor.

Ekip, MRSA’yı kirpilerde ilk kez tesadüfen buldu, yıllar önce yeni çalışmanın bir parçası olan ve şu anda Oxford Üniversitesi’nde olan biyolog Sophie Rasmussen, ölü kirpilerle dolu bir dondurucudan numune almak için Larsen’in ekibine başvurdu. Danimarka’dan toplanan bu hayvanların yüzde 61’i MRSA taşıyordu. Larsen, hayvanların ilaca dirençli süper böcek için bir rezervuar olduğunu öne sürerek, “Kirpilerde bu son derece yüksek prevalansı bulduk” diyor.

Yeni çalışmada, bilim adamları 10 Avrupa ülkesinden ve Yeni Zelanda’dan kirpileri ( Erinaceus europaeus ve Erinaceus roumanicus ) incelediler . Yaban hayatı kurtarma merkezlerindeki işçiler, 276 hayvanın burnunu, derisini ve ayaklarını temizledi. MRSA, Birleşik Krallık, İskandinavya ve Çek Cumhuriyeti’ndeki kirpilerde yaygındı.

S. aureus’u analiz eden ekip , adını direnç veren genden alan 16 mecC- MRSA suşu buldu ve genetik talimat kılavuzları veya genomlarındaki mutasyonları karşılaştırarak bunlar arasındaki evrimsel ilişkileri haritalandırdı. Ekip, analizden, en eski üç soyun, kirpi popülasyonlarında 130 ila 200 yıl önce ortaya çıktığını ve 1940’larda penisilin piyasaya çıkmadan çok önce insanları ve sığırları periyodik olarak enfekte ettiğini çıkardı. Araştırmacılar, kirpilerin 16 soydan dokuzunun kaynağı olabileceğini bildiriyor.

Statens Serum Institut’ta mikrobiyolog ve aynı zamanda ekibin bir parçası olan Anders Larsen, “Antibiyotik kullanımımızın insan patojenlerinde direncin ana itici gücü olduğuna şüphe yok” diyor. “Bu, onu bir kökene kadar takip edebileceğimiz çok özel bir durum.”

Ancak bu, kirpilerin S. aureus’unun nasıl direnç geliştirdiğini açıklamaz . Ekip , insanlarda “kirpi saçkıran”a neden olan bir mantar olan Trichophyton erinacei hakkında 1960’larda yapılan bir araştırma çalışmasından bir ipucu aldı. Bu çalışma , kirpi derisi üzerindeki T. erinacei’nin bazı S. aureus’ları öldürdüğünü, ancak penisiline dirençli diğerlerini öldürmediğini bildirdi. Laboratuarda büyüyen T. erinacei , araştırmacılar, mantarlar tarafından pompalanan iki penisilin benzeri antibiyotik belirlediler.

Bu bulgular, kirpilerin bir MRSA rezervuarı olduğunu gösteriyor çünkü “penisilin üreten organizmalarla yan yana yaşıyorlar” diyor, Kanada, Hamilton’daki McMaster Üniversitesi’nde çalışmaya dahil olmayan biyokimyager Gerry Wright.

Wright, mantarların “kötü bir mahallede yaşadığını” söylüyor. S. aureus gibi diğer mikroplarla, kaynaklar ve konak üzerinde koloni kurabilecekleri bir yer için rekabet etmek zorundalar ve “kendilerini koruyabilecekleri bu düzenlemeyi yapmak zorundalar”.

Wright, çevresel bağlantıları düşünmeden antibiyotik direncini düşünemeyeceğinizi söylüyor. Direncin evrimi, doğal seçilim tarafından şekillendirilen aşamalı bir süreçtir, diyor. Wright’ın çalışması, insan etkisinden kurtulan yerlerde antibiyotik direncinin eski kökenlere sahip olduğunu göstermiştir. İnsanlar bu evrimi çoğunlukla toprak mikrobiyal topluluğu veya mikrobiyomda aradılar. Ancak hayvanların mikrobiyomları, direnç sağlayan genler ve yeni antibiyotik kaynakları için başka bir potansiyel kaynak sağlıyor, diyor.

Geçen yüzyılda antibiyotiklerin tarihi, kısa süre sonra bu ilaçlara mikrobiyal direncin eklendiği yeni ilaç keşifleri döngüsüdür. Bu bir sürpriz olmamalı, diyor Wright. “Çünkü antibiyotikler milyarlarca yıldır gezegende ve direnç milyarlarca yaşında” diyor. Bilim adamları, araştırmacılar yeni ilaçlar keşfederken bile, direncin nereden geldiğini daha iyi anlamazlarsa, yapacağımız tek şeyin yakalamaca oynamak olduğunu söylüyor.

Yazan: İlknur YEŞİLYURT

Kaynak

İlknur Yeşilyurt hakkında 150 makale
Biyoteknolog ve Moleküler biyolog. Astronomi, yeşil enerji, genetik, nanoteknoloji, biyosensörler ve biyoçözünürlük/biyouyumluluk konularına meraklı. Bilim ve kitap tutkunu.

İlk yorum yapan olun

Bir yanıt bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*