COVID-19 Pandemisi Eğitimi Alt Üst Ettiğinde, Çocuklar Bu Durudan Nasıl Etkilendi?

080321_ls_covid-school-kids_feat_1440-1440x700

COVID-19 Pandemisi Eğitimi Alt Üst Ettiğinde, Çocuklar Bu Durudan Nasıl Etkilendi?

Bir buçuk yıl süren pandemi, birçok çocuğu akademik ve duygusal olarak zor durumda bıraktı.

Bir konferans salonunda, maske takmış, aralarında boş sandalyeler olan küçük bir öğrenci grubu. Birkaçı alkışlıyor — New York’taki Herbert H. Lehman Lisesi’nde, merkez sağdaki Yzabella Padagas, aşılar konulu bir yuvarlak masa toplantısında babasının COVID-19 hastalığının zihinsel ve duygusal yükünü anlatıyor. Öğrenciler bu sonbaharda bu tür mücadelelerden büyük ve küçük kayıplarla okula dönecekler.

Bir okul yılının başlangıcında, çocuklar genellikle taze kalemler, temiz defterler ve atıştırmalıklarla dolu büyük boy sırt çantaları ile ortaya çıkarlar. Bu okula dönüş sezonunda, birçok çocuk fazladan bagaj taşıyacak.

On sekiz aylık benzeri görülmemiş bir salgın, rutinleri okula gitmek de dahil olmak üzere altüst etti. Bu sonbaharda pek çok çocuk, öğrenmelerinde travmalar, endişeler ve boşluklarla dolu yeni sınıflarına gidiyor.

Dahası, pandemi bir kez daha zemini ayaklarımızın altından kaydırırken, okul çocukları geri dönüyor. Koronavirüsün daha bulaşıcı delta varyantının neden olduğu enfeksiyonlar, aşılanmamış çocukları hastalıklardan korurken çocukları nasıl öğrenmeye devam ettireceklerine dair sorulara yeni değişiklikler getiriyor. Bu yükler, bir başka okul yılını derinden değiştirebilir.

Bu yıl, şimdiden büyük ve küçük kayıplarla işaretlenmiş birinin hemen ardından geliyor. 2020 baharında okul binaları aniden kapandığında ve okul çevrimiçi hale geldiğinde, birçok çocuk arkadaşları ve öğretmenleriyle birlikte geçirdikleri düzenli zamanı kaybetti. Çocuklar beden dersini, organize sporları ve teneffüslerde oyun oynama zamanını kaçırdı. Hatta bazı çocuklar, sanal sınıflarda başıboş öğrencileri sarmak için ellerinden gelenin en iyisini yapan bıkkın öğretmenler tarafından dijital olarak susturularak seslerini bile kaybettiler. Bu çocuklara “seni susturuyorum” denildi.

Ancak her öğrencinin kendi kişisel pandemi deneyimi vardı. Los Angeles’taki Güney Kaliforniya Üniversitesi’ndeki eğitim okulu dekanı Pedro Noguera, “Genelleme yapamazsınız” diyor. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki çocukların yarısı, 2020’nin sonunda ya tam zamanlı ya da karma bir programla yüz yüze okula gitti. Kapanan okullarla karşı karşıya kalan bazı çocukların bunun yerine özel öğretmenleri ve öğrenme balonları vardı. Diğerleri, sağlam bir internet erişimi veya oturacak sessiz bir yer olmadan kendi başlarına karışıklık yaşadılar.

Bir güvenlik ağı olarak okullara güvenen çok sayıda çocuk, düzenli öğünler ve yetişkinlerden düzenli check-in alamadı. Bilim adamları 20 Temmuz’da Lancet’te tahminde bulundular, küresel olarak 1,5 milyondan fazla çocuk pandemi ile ilgili olarak bir ebeveynini, yaşayan büyükanne ve büyükbabasını veya başka bir canlıyı kaybetti. Okul danışmanları çocuklara ulaşmakta daha zor zamanlar geçirdi.

Bu pandemik kayıplar eşit olarak yayılmadı. Pandemi sırasında mevcut eşitsizlikler derinleşti. Siyahi ve Hispanik topluluklardan gelen çocuklar ve diğer geleneksel olarak yetersiz hizmet alan çocuk grupları, en büyük kayıplardan bazılarını yaşadı.

Çeşitliliğe rağmen, öğrenciler okula döndüklerinde öğretmenlerin, okul yöneticilerinin ve ailelerin karşılaşacakları sorunların kapsamına yeni verilerden oluşan bir yama işi rakamlar koymaya başlıyor. ABD Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerinde sosyal ve davranışsal bir bilim adamı olan Kathleen Ethier, bu zorlukları anlamak, çocukların sınıfa geri dönmelerine ve nihayetinde gelişmelerine yardımcı olmak için bir adımdır, diyor. “Belki de geçtiğimiz bir buçuk yıldaki olumlu eve dönüş mesajlarından biri, şimdi okulun ne kadar önemli olduğunu anlıyoruz” diyor.

Öğrenme Kaybı

Amerika Birleşik Devletleri’ndeki tüm çocuklar için geçerli olan bir akademik performans ölçüsü elde etmek zordur. Ancak pandeminin başlarında, öğrencilerin test puanları, gelecek olan akademik darbelere işaret ediyordu.

Kaliforniya’daki çocukların önceki test puanlarındaki değişiklikleri 2019 sonbaharından 2020 kışına kadar olan değişikliklerle karşılaştırmak, genel bir akademik gecikme gösterdi. Madison, Wis’de bulunan kâr amacı gütmeyen bir bilim uzmanı olan öğrenme bilimi uzmanı Libby Pier of Education Analytics, “Çocuklar ortalama olarak, COVID olmasaydı olmalarını beklediğimiz yerden iki ila iki buçuk ay geride” diyor. Normal bir eğitim öğretim yılının dokuz ay uzunluğunda olduğu düşünüldüğünde, “bu, kaçırdıkları eğitim yılının dörtte biri ila üçte biri kadardır.”

Salgın elbette 2020’de bitmedi; akademik kayma önlemleri zaman geçtikçe daha da kötüleşti. Merkezi New York’ta bulunan analitik firması McKinsey & Company’den yapılan bir analize göre, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ilkokul öğrencileri 2020-2021 eğitim yılını matematikte ortalama beş ay ve okumada dört ay geride bitirdiler. 27 Temmuz tarihli bir raporda açıklanan bu rakamlar tüm öğrencileri yansıtmamaktadır. Analiz, yalnızca sınava girmek için okullarda olan çocukların sonuçlarını saydı; Evdeki çocuklar daha kötü durumda olabilirdi.

Öğrenme Kesintiye Uğradı!

Pandemi olmayan bir yılda olağan ilerlemeleriyle karşılaştırıldığında, çoğunluğu Siyah veya Hispanik olan okullardaki öğrenciler, matematikte (solda) ve okumada (sağda) çoğunluğu beyaz olan okullardaki öğrencilere göre daha geride.

Öğrenme gecikmesi en çok yetersiz hizmet alan topluluklardan gelen çocuklarda belirgindi: Hispanik, Siyah, ekonomik olarak dezavantajlı veya İngilizce öğrenenler. Siyahilerin çoğunlukta olduğu okullardaki öğrenciler, yılı hem okuma hem de matematikte olacakları yerden altı ay geride bitirdiler; beyaz çoğunluklu okullardaki öğrenciler dört ay matematik ve üç ay okuma kaybetti.

Bu beklenenden düşük test puanlarında okulların kapanmasının ve sanal öğrenmeye geçişlerin ne ölçüde oynadığını söylemek imkânsız. Pier, “Şu anda, gördüğümüz etkilerin öğrencilerin uzaktan öğrenmesinden mi yoksa küresel bir salgın olması nedeniyle mi olduğu sonucuna varacak kanıtımız yok” diyor. Çocuklar ayrıca bir ebeveyni kaybetme, kardeşlerine bakma veya internet bağlantısı sorunları ile mücadele ediyor olabilirler. Okul deneyimleri de dahil olmak üzere çocukların hayatları hakkında tüm bilgiler olmadan, “istediğimiz sorulara cevap veremiyoruz” diyor.

Online Eğitim

Büyük bir soru, sanal okulun yüz yüze okula karşı nasıl biriktiğidir. 2020 sonbaharında, CDC’den Ethier ve meslektaşları, 5 ila 12 yaşındaki 1.290 ebeveyne, ailenin refahı hakkında sorularla birlikte, çocuklarına sunulan okul türü hakkında sorular sordu.

yerde oturan, yayılmış ve maske takan bir grup küçük çocuk — New York eyalet ilkokullarında yapılan bir araştırmaya göre, yüz yüze eğitimin ağırlıklı olarak beyaz, avantajlı, banliyö veya kırsal bölgelere hizmet veren okullar tarafından sunulma olasılığı daha yüksekti. MARY ALTAFFER/AP FOTOĞRAFI

17 önlemin 11’inde, kısmi veya tam zamanlı sanal okula giden çocukları olan aileler, tam zamanlı olarak şahsen devam edenlerden daha kötü durumdaydı. Sanal okuldaki çocuklar daha az egzersiz, arkadaşlarıyla daha az zaman ve dışarıda daha az zaman alıyordu. Sanal okuldaki çocukların ebeveynleri de zihinsel sıkıntı, uyku zorluğu ve iş ile çocuk bakımı arasındaki çatışmaları bildirerek daha da kötüydü. Ethier, “Ailelerin hissettiği stres ve çocuklar arasındaki sonuçlar açısından, yüz yüze ve sanal öğrenme arasında gerçekten önemli farklılıklar vardı” diyor.

Ethier’in 19 Mart’ta Morbidite ve Mortalite Haftalık Raporu’nda yayınlanan çalışması, “kime ve nelere dikkat etmemiz gerektiği konusunda bize bazı ipuçları veriyor” diyor.

Ethier’in ekibi, beyaz olmayan ailelerin sanal okulda bir öğrenciye sahip olma olasılığının beyaz ailelerden daha yüksek olduğunu buldu. New York okulları hakkında yakın zamanda yapılan bir araştırma, benzer eğilimleri ortaya çıkardı. Eyalet genelinde, ilkokul öğrencilerinin yaklaşık yüzde 18’i bire bir okula erişime sahipti. Ancak ırksal bir çöküş, kimin okula gidebileceği ve kimin evde kalması gerektiği konusunda büyük farklılıklar ortaya çıkardı. Beyaz öğrencilerin yaklaşık yüzde 30’u yüz yüze okula gidebilir; Siyah öğrenciler için bu sayı yalnızca yüzde 5’ti, Ashley Fox ve meslektaşları 15 Temmuz’u JAMA Network Open’da bildirdi.

Beyaz, banliyö orta sınıf çocukları gibi daha avantajlı öğrenciler, diğer gruplara göre yüz yüze okula çok daha fazla erişime sahipti. Bu diğer gruplar arasında kentsel bölgelerden gelen öğrenciler, düşük gelirli aileler, engelli öğrenciler ve evsizlik yaşayan öğrenciler, New York’taki Albany Üniversitesi’nde bir sağlık politikası araştırmacısı olan Fox ve ekibi bulundu.

Pandemiden önce bile okullarda büyük eşitsizlikler vardı; öğrenciler nerede yaşadıklarına bağlı olarak farklı eğitim deneyimleri aldılar. Fox’un okulların açık kaldığı yeni çetelesi, pandeminin bu eşitsizlikleri daha da kötüleştirdiğini gösteriyor. Fox’a göre, bir uyarı, araştırmacıların bir ailenin gerçekten bu seçeneği seçip seçmediğini değil, yüz yüze okula erişimi ölçtüğüdür.

Duygusal Bir Geçiş

Noguera, bu akademik eşitsizliklerin şaşırtıcı olmadığını söylüyor. “Şimdi asıl mesele bu konuda ne yapacağımız.” “Akademisyenlere dar bir şekilde odaklanmak ve çocukların yanlarında getirecekleri zihinsel sağlık zorluklarından bazılarını görmezden gelmek bir hata olur” diyor.

Çocuklar ve ergenler arasında depresyon ve kaygı oranları artıyor. Bilim adamlarının 13 Kasım Haftalık Morbidite ve Mortalite Raporunda belirttiğine göre, acil servislere ruh sağlığı krizi olan daha fazla çocuk geliyor. 2019’da toplam 100.000 ziyaret başına 782 ruh sağlığıyla ilgili ziyaretten 2020’de 972’ye yükselerek, 2020’nin ayları ortalama yüzde 25 arttı. 12 ila 17 yaş arasındaki ergenler için bu oran 3.098 zihinsel sağlıktan yaklaşık yüzde 30 arttı. – 2019’da 100.000 toplam ziyaret başına sağlık ziyareti 2020’de 4.051’e.

Ve bu yılın Şubat ve mart aylarında, 12 ila 17 yaşındaki kızlar arasında şüpheli intihar girişimleri nedeniyle haftada ortalama 855 acil servis ziyareti vardı, 2019’un aynı kış haftalarına göre yaklaşık yüzde 50’lik bir artış, bilim adamları 18 Haziran’ı Morbidite ve Mortalite Haftalık Raporunda bildirdiler.

Bu çalışmalar, artan bu duygusal sıkıntının nedenlerini saptamak için tasarlanmamıştır. Ancak ipuçları, Ethier’inki gibi ailelerin anketlerinden geliyor. Sanal okul alan çocukların ailelerinin, yüz yüze okula giden çocukların ailelerine kıyasla, çocuklarının zihinsel veya duygusal sağlıklarının daha kötü olduğunu bildirme olasılıkları daha yüksekti.

Seattle Çocuk Araştırma Enstitüsü’nden Dimitri Christakis, kesintiye uğrayan eğitimin uzun gölgeler yaratabileceğini söylüyor. Daha önceki çalışmalar, eğitim kazanımını insanların gelecekteki sağlığı, kazanç potansiyeli ve hatta ne kadar uzun yaşadıklarıyla ilişkilendirdi. Christakis, okulu kaybetmenin büyük bir sorun olduğunu söylüyor. “Çocukların yaşamları, uzun ömürleri, sağlıkları etkilenecek” diyor, “kısa vadede değil, yaşamları boyunca.”

Öğrenciler sınıflarına geri döndüklerinde, öğretmenler, yöneticiler ve veliler, çocukların sınıfa taşıdıkları tüm yükleri kabul etseler iyi olur, sadece akademik olanları değil. Noguera, “Yeniden başlamayı, okula dönüşü, işleri farklı yapmak için bir fırsat olarak düşünmeliyiz” diyor. “Sadece eski haline dönmek için değil, okulları çocukların ve ebeveynlerin ihtiyaçlarına eskisinden çok daha duyarlı hale getirmeye çalışmak.”

Yazan: İlknur YEŞİLYURT