DNA ve RNA’daki Tüm Bazlar Meteorlarda Bulundu!
Keşif, yaşamın öncüllerinin uzaydan geldiğini öne süren kanıtlara katkıda bulunuyor.
Yaşam için daha fazla bileşen meteorlarda bulundu.
Nature Communications’da 26 Nisan’da yayınlanan bir habere göre, geçtiğimiz yüzyılda Dünya’ya düşen uzay kayaları, DNA ve RNA’da bilgi depolayan beş baz içeriyor.
Bu “nükleobazlar” adenin, guanin, sitozin, timin ve urasil dünyadaki tüm yaşamın genetik kodunu oluşturmak için şekerler ve fosfatlarla birleşir. Yaşam için bu temel bileşenlerin ilk olarak uzaydan mı geldiği yoksa bunun yerine sıcak bir dünyevi kimya çorbasında mı oluştuğu hala bilinmiyor. Ancak araştırmacılar, keşfin, yaşamın öncüllerinin orijinal olarak uzaydan geldiğini öne süren kanıtlara katkıda bulunduğunu söylüyor.
Bilim adamları 1960’lardan beri meteorlarda adenin, guanin ve diğer organik bileşiklerin parçaları tespit ettiler. Araştırmacılar ayrıca urasil ipuçlarını da gördüler, ancak sitozin ve timin şimdiye kadar anlaşılması zordu.
NASA’nın Greenbelt’teki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden astrokimyacı Daniel Glavin, Md.
Birkaç yıl önce, Japonya, Sapporo’daki Hokkaido Üniversitesi’nden jeokimyacı Yasuhiro Oba ve meslektaşları, sıvılaştırılmış göktaşı tozundaki farklı kimyasal bileşikleri nazikçe çıkarmak ve ayırmak için bir teknik buldu ve ardından bunları analiz etti.
Oba, “Tespit yöntemimiz, önceki çalışmalarda uygulanandan çok daha yüksek hassasiyete sahip” diyor. Üç yıl önce, araştırmacılar, yaşam için gerekli bir şeker olan riboz’u üç meteoritte keşfetmek için aynı tekniği kullandılar.
Yeni çalışmada, Oba ve meslektaşları, bu üç göktaşı örneğinden birini ve üç ek örneği analiz etmek için güçleri NASA’daki astrokimyacılarla birleştirdi ve yaşam için başka bir önemli bileşen türü aradı: nükleobazlar.
Araştırmacılar, normal asit yerine soğuk su kullanan daha hafif ekstraksiyon tekniklerinin bileşikleri sağlam tuttuğunu düşünüyorlar. Glavin, “Bu ekstraksiyon yaklaşımının bu kırılgan nükleobazlar için çok uygun olduğunu görüyoruz” diyor. “Sıcak çay yapmaktan çok soğuk bir demleme gibi.”
Bu teknikle, Glavin, Oba ve meslektaşları, Avustralya, Kentucky ve British Columbia’da onlarca yıl önce düşen meteorlardan alınan dört örnekte bazların ve yaşamla ilgili diğer bileşiklerin bolluğunu ölçtüler. Ekip, dördünde de adenin, guanin, sitozin, urasil, timin, bu bazlarla ilgili birkaç bileşik ve birkaç amino asidi tespit etti ve ölçtü.
Ekip, aynı tekniği kullanarak, Avustralya sahasından toplanan topraktaki kimyasal bollukları da ölçtü ve ardından ölçülen göktaşı değerlerini toprağınkiyle karşılaştırdı. Tespit edilen bazı bileşikler için, göktaşı değerleri çevreleyen topraktan daha büyüktü, bu da bileşiklerin bu kayalarda Dünya’ya geldiğini gösteriyor.
Ancak sitozin ve urasil de dahil olmak üzere tespit edilen diğer bileşikler için toprak bolluğu meteorlardakinden 20 kat daha fazladır. Idaho’daki Boise Eyalet Üniversitesi’nden kozmokimyacı Michael Callahan, bunun dünyevi kirlenmeye işaret edebileceğini söylüyor.
Callahan, “Bence [araştırmacılar] bu bileşikleri pozitif olarak tanımladılar” diyor. Ama “gerçekten dünya dışı olduklarına beni ikna edecek kadar ikna edici veri sunmadılar.” Callahan daha önce NASA’da çalıştı ve meteorlardaki organik malzemeleri ölçmek için Glavin ve diğerleri ile iş birliği yaptı.
Ancak Glavin ve meslektaşları, gezegenler arası bir köken hipotezini desteklemek için tespit edilen birkaç özel kimyasala işaret ediyor. Glavin, yeni analizde araştırmacıların nükleobazların izomerleri de dahil olmak üzere bir düzineden fazla yaşamla ilgili bileşiği ölçtüğünü söylüyor. İzomerler, ilişkili bazlarıyla aynı kimyasal formüllere sahiptir, ancak içerikleri farklı şekilde organize edilmiştir. Ekip, bu izomerlerden bazılarını göktaşlarında buldu, ancak toprakta bulamadı. “Topraktan bulaşma olsaydı, o izomerleri toprakta da görmeliydik. Ve yapmadık” diyor.
Doğrudan bu tür göktaşlarının kaynağına “bozulmamış asteroitler” gitmek konuyu netleştirebilir. Oba ve meslektaşları, çıkarma tekniklerini, Japonya’nın Hayabusa2 misyonunun 2020’nin sonlarında Dünya’ya getirdiği Ryugu asteroidinin yüzeyinden parçalar üzerinde zaten kullanıyorlar. NASA’nın OSIRIS-REx görevinin, Bennu asteroitinden benzer örneklerle Eylül 2023’te geri dönmesi bekleniyor.
Glavin, “Bu materyallerin anlatacağı hikayeler konusunda gerçekten heyecanlıyız” diyor.
Yazan: İlknur YEŞİLYURT
REFERANS
Y. Oba et al. Karbonlu meteoritlerde dünya dışı pürin ve pirimidin nükleobazlarının geniş çeşitliliğinin belirlenmesi . Doğa İletişimi . 26 Nisan 2022. doi: 10.1038/s41467-022-29612-x.
Bir yanıt bırakın